"Herrira itzuli nintzenean, Lera* zen nire erreferentzia bakarra", esanez hasi da Edorta Lamo Arrea!* jatetxeko (Kanpezu, Araba) chefa, lurralde eta kultura desberdinak izan arren, bi etxeen artean dagoen sinergia ugariak azaltzeko. Izan ere, zinez, Lera* jatetxeko (Castroverde de Campos, Zamora) chefak urteak daramatza batez ere bere inguruan desagertzen ari den landa-kultura hain aberatsaren azken gotorleku horren ordezkari gisa. "Terrae edo gure Campo & Montaña bezalako ekitaldiak ugaritzea behar dugu, tradizioaren eta hurbiltasunaren kontzeptuak mahaikideen burura itzultzea lortzen ari baitira".

Edortaren ustez, garrantzitsuena "balio horiekin mundu globalizatu honetan lehen sektore duinago eta justuago bat izaten laguntzea da, eta horretan erakundeek lagundu behar dute, ehizan eta bilketan laguntzeko araudiak arinduz". Luis ere ados dago ideia horrekin, izan ere, "sistema hain nekatua denez, sistematik ateratzen gaitu, eta horrek homogeneotasuna baino ez du eragiten. Administrazioak guztiok berdinak izatea eta denok berdin jatea nahi badu, ez dezatela nirekin kontatu. Nik lurrari eman diguna itzuli nahi diot, eta libre izan nahi dut hori egiteko", zioen irmo. Eta ahalegin horretan laguntzeko landako zenbait izar aurkeztu ditu, Eduardo Ruiz, Nacho Solana, Nandu Jubany, Juan Carlos García eta María Solivellas chefak ere aipatuz.

Basurdetik, den-dena

Eta bi sukaldariek Kursaaleko sutegiak piztu dituzte, beren sukaldaritzan miresmen handia sortzen dieten bi jakiren moldakortasuna erakusteko. Lehenik, usoa atera da agertokira, gilda batean onduta; mami itxuran, erle-argizariarekin edo gisatuta foie bonboi baten barruan. Sorkuntza horiek Edortaren emanaldi tematikoan daude Arrea! jatetxean. Luis Lerak, halaber, gozamen iradokitzaileekin jarraitu dio, hala nola uso tartar batekin, antxoarekin eta Zamorako irin ekologikoz egindako ogiarekin; uretan, brandytan eta barazkitan egosi ondoren frijitutako izter batekin, eta "12 orduz baratxuriarekin, piperbeltzarekin, ezkaiarekin eta papaia berde thailandiarrarekin" marinatutako bularki batekin, parrillan egindako berenjenarekin eta salbia frijituarekin zerbitzatuta.

Ondoren basurdea atera da, "nik nahiago dut basurde emea, gantz gehiago izaten duelako", argitu du Edortak. Animalia horrekin urdaiazpikoa eta solomo onduak egiten ditu, "egurastu aurretik masajea ematen zaie likenarekin, basoaren zaporea emateko"; pastramia bezalako hestebeteak, triparekin, basurte buruarekin eta mihi ketuarekin eginda. Mutur frijituak eta iztazain errea ere erakutsi ditu, bai eta gibelarekin eta buruarekin egindako mendiko pate-plater eder bat ere, basurde apurrekin batera zerbitzatu duena, basoko lurra imitatuz, iratze kimuzko belar baten gainean, eta sagar errez egindako hosto lehor batzuekin. Lerak, bestalde, erakutsi du "ehizatik dena aprobetxa daitekeela, eta bere fintasunaz eta leuntasunaz gozatu, esku hartze txikia egiten badiogu", mihi gisatua piper saltsarekin eta piper erre solomo batekin jarriz. Azkenean, plantxan egindako muturra jarri du, kumino eta txerri-mutur saltsa batekin.